Zespół afektywny sezonowy

W ostatnich latach przedmiotem szczególnych zainteresowań  stał się niedobór światła jako czynnik wywołujący stany depresyjne. Depresja sezonowa nasila się w okresie jesienno –  zimowym i charakteryzuje się  nadmierną sennością, brakiem energii, czy tendencją do przyrostu masy ciała. Pojawia się szczególnie w regionach świata, nacechowanych znacznym niedoborem światła słonecznego. Choroba zwykle pojawia się u ludzi młodych około 20 – 30 roku życia. Niemalże 80 procent pacjentów stanowią kobiety. Wyróżniającą cechą sezonowych spadków nastroju jest regularność, to znaczy że pojawia się w sposób powtarzający w tym samym okresie – o tej samej porze roku.  Utrzymujące się objawy utrudniają w znacznym stopniu codzienne funkcjonowanie. W leczeniu uczucia ciągłego zmęczenia nie pomoże odpoczynek.  Najlepiej połączyć kilka sposobów  leczenia jakimi są fototerapia – kilkutygodniowy cykl codziennego naświetlania specjalistycznymi lampami o wysokim natężeniu światła; farmakoterapia – zgodna z zaleceniami lekarza specjalisty, polega na włączeniu leków antydepresyjnych, nie są to leki uzależniające a ich działanie ma na celu uwrażliwienie na wychwytywanie serotoniny, której odpowiednie stężenie w organizmie  ma wpływ na dobre samopoczucie; psychoterapia – pomaga zarówno przetrwać ten trudny czas, jak i zrozumieć własne stany emocjonalne i nauczyć się radzić sobie z nieprzyjemnymi uczuciami, co ma wpływ na umiejętność radzenia sobie z nawrotami choroby.